Stary Thorwald mocno śpi.

/

• 

Opis oferty:

Pod karą smoły i pierza powinnam zabronić sobie pisania w uniesieniu emocjonalnym, widzę w nim bachiczną chęć wyrażenia, że tak napiszę chaosu, prowokacji i poprzez to zabawy.
Czy nie uważasz, że nieszczęściem współczesnego człowieka jest to, że dramatu w sensie egzystencjalnym nie chce brać na serio? Ów dramat ostał się rzecz jasna w religii chrześcijańskiej - dramacie historii Jezusa, ale jak powiedział Nietzsche - to nie moje zdanie i ja go nie podzielam - któż dzisiaj w to wierzy?
To właśnie pociągało mnie u egzystencjalistów: nie będzie powtórki, wszystko, co robisz ma znaczenie, nie można bezkarnie grać na flecie w obliczu czasu. Czasu, którego dziś nikt nie liczy. Ale, co wydaje mi się prawdą, jeśli istnieje czas to praktycznie cóż nam zostaje oprócz zapomnienia, tylko poprzez co? Ateizm szczery jest dla mnie nie do przyjęcia ze wszystkim, co oferuje. Aby być uczciwym trzeba go przemyśleć do końca, ale co jeśli na końcu w konsekwencji zostaje nihilizm i seks, i mord. I stwierdzenie: być Cesarzem, albo nikim. Czy nie wydawało Ci się przerażające, że wobec pustki jesteśmy śmieszni? A ona domaga się zgody, przyzwolenia, przyłożenia ręki.
Czy Napoleon mógł być wierzący? Jasne, że nie, choć, co wydaje mi się szczególnie interesujące z Piramidy po nocy wyszedł blady. Co tam zobaczył, czego się przestraszył, jeśli potrafił rozkazać wytruć setki rannych swoich żołnierzy, by nie opóźniali marszu jego wojsk? Czy pojawił się ktoś, kto mógł spojrzeć we własną otchłań i nie oszaleć od tego? Bardzo w to wątpię.
Zamieniliśmy, któż jak nie Bóg na któż jak nie my(?) I myślę, że jako ludzkość nie poradzimy sobie z tym. Jak Faust dążymy do zbudowania inteligencji świadomej, która pod względem przetwarzania informacji będzie nas przekraczać. Nie wiem po jaką cholerę, pomijając możliwość podróży międzygwiezdnych -w tej materii zawsze byłam naiwna.